Ömer'in Çocukluğu - Muallim Naci

Hayatının ilk sekiz yılından aklında kalanları sıcacık bir dille anlatan usta yazar babasının vefatına kadar geçen süreci paylaşmaktadır. Kitapta bir çocuğun yakın çevresindeki herkesi ve her şeyi görmek mümkün. En sevdiği hırkası, hırkasını bu kadar sevmesinin nedeni ve hatta onu giydiğindeki hareketlerine kadar tüm detaylar anlatılmaktadır. Küçük Ömer'in sokakta peşine düşen kuyruksuz köpek, bu karşılaşmada içine düştüğü derin korku, yabancılardan medet umması ve yaşadıklarını atlatmasını sağlayan sıcacık anne kucağı...

 

1800'lerin yorgun Türkiye'sinin çocuk gözünden saf bir portresi olan kitapta o dönem okul ortamı, eğitim ve öğretimdeki yanlışlar, bu hataların dönülmez sonuçları satır aralarında kendini göstermektedir. Hoca Efendi ve boy boy sopaları arada kendini gösterip acımasızca falakaya yatırsa da çocukluğunun pamuk şekeri tadını ekşitmeye yetmiyor. Ömer annesinin dizinin dibinden ayrılmayan, onsuz akrabaların yanına bile gitmeyi reddeden uslu bir çocuk. Karanlıktan korkuyor, ara sokaklarda arkada kalınca kaybolmaktan korkup çaresizlik içinde ağlayıveriyor.

 

Ömer'in Çocukluğu babasıyla ders çalışması, babasının ailesine davranış şekli, babasının gurur duymasını sağlamak için küçük çocuğun yaptıkları, sevgi dolu haliyle diğerlerine keşke bizim babamız olsa dedirten halleri gibi daha ziyade sevgili babasıyla ışıldayan anılarla dolu.

Bunların yanı sıra Muallim Naci'nin hayvan sevgisini de ortaya çıkaran hatıralar yer alıyor. Babasının aldığı küçük oğlakla bahçede oynaması, gittikleri evde beslediği kediyi kaybettiğindeki acısı ve bulduğunda ortaya çıkan kırmızı kurdeleli lekesiz mutluluğu da okurken kalbi ısıtan detaylar arasında. Sevgi dolu ve bilinçli ebeveynlerin kurduğu yuvalarında heykeltıraş titizliğiyle şekil alıp yetişen Ömer ve ağabeyi şen şakrak oyunlar oynuyor bazen de her çocuk gibi düşe kalka büyüyüp gidiyor.